Łokieć tenisisty – objawy, diagnoza i leczenie

Łokieć tenisisty to bolesna dolegliwość, która dotyka nie tylko sportowców. Wraz z upływem czasu jej objawy mogą się nasilać aż do tego stopnia, że przeszkadzają w codziennym życiu. Natomiast szybko i trafnie postawiona diagnoza oraz dobrany sposób leczenia przynosi ulgę w bólu. Jakie są objawy tej choroby i jak leczyć łokieć tenisisty? 

Czym jest łokieć tenisisty?

Łokieć tenisisty to schorzenie o charakterze zwyrodnieniowo-zapalnym. Polega na uszkodzeniu struktur włókien kolagenowych ścięgien oraz nieprawidłowym ukrwieniu przyczepów kostnych. Jest to spowodowane działaniem nadmiernych obciążeń i mikrourazów. Często chorobie towarzyszy upośledzenie krążenia. Co jest przyczyną tej dolegliwości? Wykonywanie powtarzalnych ruchów w dużej częstotliwości. Dlatego najczęściej na łokieć tenisisty zapadają:

• mechanicy
• programiści
• monterzy
• pracownicy biurowi

Najczęstsze objawy choroby

Głównym objawem choroby jest ból po stronie zewnętrznej łokcia w trakcie unoszenia i obracania dłoni, zaciskania pięści oraz chwytania. Ból może promieniować aż do nadgarstka wzdłuż przedramienia – niekiedy znika i się pojawia, gdy ręka zmuszona jest do wysiłku. Pojawia się także opuchlizna oraz osłabienie siły mięśniowej. Gdy choroba jest w stadium zaawansowanym, ból może pojawiać się nawet w trakcie spoczynku, a proces chorobowy zajmuje również przyczep mięśni prostownika palców. Wtedy nawet wykonywanie prostych czynności – takich jak podanie ręki, powoduje znaczne trudności.

Diagnostyka i leczenie

Jeżeli ból ma charakter trwały, należy zgłosić się na wizytę do specjalisty. Aby zdiagnozować chorobę lekarze oraz fizjoterapeuci korzystają z kilku rozwiązań – na przykład testu Cozena, USG czy RTG. Leczenie uzależnione jest głównie od zaawansowania choroby i od tego, czy przyjmuje ona stan ostry, czy zapalny.  W przypadku występowania obrzęków stosuje się specjalną opaskę na rękę, zakładaną w połowie przedramienia.

Podstawą leczenia jest odciążanie chorego stawu łokciowego, stosowanie środków przeciwbólowych oraz odpowiednia fizykoterapia. Wskazany jest relaks, oszczędzanie ręki oraz unikanie czynności, które potęgują ból. Ulgę przynosi chłodzenie bolesnego miejsca. Niezbędne jest wzmocnienie i rozluźnienie mięśnia, co przyśpiesza gojenie się mikrourazów. Odchodzi się już od podawania sterydów chorym, a stawia na zabiegi z użyciem ultradzwięków, jonofrezę, krioterapię oraz masaż. Ostatecznością jest leczenie operacyjne. Pacjenci po zakończonym leczeniu powinni nosić specjalne opaski, których zadaniem jest amortyzacja i ochrona przed kolejnymi uszkodzeniami.